4 kroki do sukcesu zbudowanego na synergii
Efektywność każdej firmy w znacznym stopniu zbudowana jest na sprawczości jej pracowników. Sonar rekrutacyjny najczęściej ukierunkowany jest zatem na kompetencje, doświadczenie oraz wartość, jaką do firmy wniosą sukcesywnie zatrudniane osoby. W konsekwencji kreowane zostają działy oraz departamenty zasilane przez grupy pracujących ze sobą osób.
Osób, które z czasem nazywane zostają „zespołem”. „Zespołem”, przed którym z czasem stawiane zostają wymogi. Wymogi, którym najczęściej takie „zespoły” nie potrafią sprostać. Dlaczego? Bo grupa pracujących ze sobą osób samoistnie nie stanowi zespołu. Zespół należy zbudować w sposób świadomy i odpowiedzialny. Tylko wtedy można uzyskać pożądany przez wszystkich efekt synergii dający ponadprzeciętne rezultaty na każdej płaszczyźnie. Jak tego dokonać? Poniższy artykuł wskaże odpowiedni kierunek.
1.
Fundamentem efektywnej współpracy jest zaufanie. Przestrzeń, w której pracownicy mogą sobie nawzajem zaufać daje im komfort bycia sobą. Dzięki temu mogą otwarcie wyrażać swoje uczucia, myśli oraz przekonania. Jeśli pracodawca nie zadba o zbudowanie kultury organizacyjnej opartej na dialogu oraz wzajemnej akceptacji, pracownicy najprawdopodobniej będą dążyć do budowania własnej ważności, która stanowić będzie iluzoryczną gwarancję bezpieczeństwa. Szkopuł polega jednak na tym, że ważność nieuchronnie prowadzi do powstawania silosów stanowiących konsekwencję braku otwartości między pracownikami. Krok pierwszy na drodze do zbudowania efektywnie pracujących zespołów to zachęcanie do rozmów dotyczących postaw, przekonań, zachowań, jak również popełnianych błędów i skutecznych praktyk. Szczerość zagwarantuje bowiem w organizacji swobodny przepływ wiedzy oraz doświadczeń niczym układ krwionośny zasilający w krew każdą część organizmu.
2.
Kolejny niezwykle ważny element to określenie kierunku, w jakim suma podejmowanych przez pracowników działań powinna zmierzać. Najczęściej funkcję taką mają spełniać cele, które zostają wyznaczane pracownikom. Niemniej jednak znacznie silniejszy wpływ ukierunkowujący wszelkie działania daje określenie organizacyjnego „PO CO?”, z którym pracownicy będą mogli się utożsamiać. Dbałość o to, by każda z zatrudnionych osób znała odpowiedź na powyższe pytanie gwarantuje każdemu przestrzeń do podejmowania decyzji oraz działania z zachowaniem wyznaczonego kierunku. Potęga „PO CO?” zbudowana jest na fundamencie wartości firmowych, które najskuteczniej określają spektrum potencjalnych działań, niczym przydrożny drogowskaz.
3.
Trzecim krokiem na drodze do zespołowej sprawczości jest promowanie proaktywności oraz wiara, że pracowników stać na to, by samodzielnie stawić czoło pojawiającym się wyzwaniom. Takie podejście jest możliwe w sytuacji, w której drugi ze wspomnianych kroków zostanie zrealizowany, tj. każdy z pracowników będzie utożsamiać się z firmowym „PO CO?”. Warto pamiętać, że rodzi to przestrzeń do pojawiających się konfliktów, które będą wyrazem ścierania się poglądów na to, jak sprostać różnorodnym trudnościom. Niemniej jednak przy gwarantowanym zaufaniu oraz szczerości konflikt stanowić będzie wartościowe źródło intensywnego uwspólniania kapitału pracowniczego w postaci wiedzy oraz doświadczenia ,a umiejętnie zarządzany może tylko przysłużyć się sprawczości zamiast ją bojkotować.
4.
Mówi się, że dany błąd można popełnić tylko jeden raz. Osobiście uważam, że dwukrotnie: za pierwszym razem po to, by wyciągnąć wnioski, za drugim po to, by sprawdzić, czy wygenerowane wnioski były wartościowe. Niemniej jednak trzeci, czwarty i kolejny raz będzie świadczyć o ignorancji, a jej należy w organizacji wystrzegać się jak ognia. W tym celu warto zadbać o praktykę tworzenia standardów, które będą swojego rodzaju pamięcią zbiorową odnoszącą się do tego jak należy postępować, aby ignorancja nie zakradła się w szeregi zespołu. Z pamięci tej korzystać również będą mogły osoby, które dołączać będą do zespołu, gwarantując tym samym nieustanny rozwój stanowiący odpowiedź na zmiany, z jakimi konfrontować się musi każda dobrze prosperująca organizacja.
***
MARCIN JUCHNIEWICZ
Psycholog, mówca motywacyjny, trener, coach. Członek Polskiego Towarzystwa Psychologicznego oraz Stowarzyszenia Konsultantów i Trenerów Zarządzania MATRIK. Podróżnik – głównie rejon Ameryki Południowej oraz Środkowej, aktor, pomysłodawca i współtwórca cyklu warsztatów łączących psychologię biznesu z wyzwaniami dnia codziennego. Specjalista ds. procesów grupowych, przywództwa, komunikacji wpływu oraz rozwoju osobistego. Przewodniczący komisji egzaminacyjnej Trainers Essential Skills, wykładowca Francuskiego Instytutu Zarządzania na studiach MBA. Partner wspierający Międzynarodową Fundację Reaxum oraz Organizację Społecznie Zaangażowaną Chcępomagać.org.
